Dmitry Muratov: Bize otuz yıl barış verdi. Bir daha böyle hediyeler olmayacak.

Savaştan nefret ederdi.

Realpolitik'ten nefret ediyordu . Dünya düzeninin sorunlarını zorla çözme zamanının geçtiğinden emindi. Ulusların seçimine inanıyordu. Siyasi tutsakları serbest bıraktı. Afganistan'daki savaşı ve nükleer silahlanma yarışını durdurdu. Bana eğitimde bile nükleer saldırı düğmesine basmayı reddettiğini söyledi!

Kadınını işinden daha çok seviyordu. Bence elleri kan içinde olsa ona sarılamazdı.

Bir erdem öldürmeyi düşünmedi.

Kansız bir şekilde komünizme veda etti. İmparatorluğun destekçileri, Almanya, Çek Cumhuriyeti ve Polonya'yı verdiği için onu sürekli olarak kınadılar. Bir keresinde iğneliyici şöyle cevap verdi: “Peki kime verdim? Almanya Almanlara. Polonya - Polonyalılar, Çek Cumhuriyeti - Çekler. Ve kimin ihtiyacı vardı?

Birkaç yıl sonra, Novaya Gazeta ile yeni diktatörlükler hakkında bir konuşmada aniden şunları söyledi: “Her şeyi hatırlamak için yazın: bir diktatörün bir kuralı olmalıdır - her zaman tam yakıtlı bir uçağı gizli bir havaalanında tutun ... Kara mizahı çok iyiydi.

İki yıl önce bir keresinde BM için çok ciddi bir rapor yazdı ve dostane bir masada bize okumaya karar verdi. Kadehler çoktan kalkmıştı. Çantasından kalın bir kağıt yığını çıkardı, kibarca dinlemeye hazırlandık... Ve ilk sayfada sadece bir cümle vardı: "Savaşı yasakla"!

"Hepsi bu mu?" diye sorduk. "Başka ne olabilir?" - diye cevap verdi ve içmemize izin verdi.

Dünyayı değiştirmeyi başardığını, ancak ülkesini değiştiremediğini duydum. Belki bu yüzden.

Ama hem ülkeye hem de dünyaya inanılmaz bir hediye verdi - bize otuz yıllık barış verdi. Küresel ve nükleer savaş tehdidi olmadan. Bunu başka kim yapabilir?

Fakat.

Hediye bitti. Hediye artık yok. Ve daha fazla hediye olmayacak.

Kaynak: https://novayagazeta.ru/articles/2022/08/31/gorbachev